Jak pewnie wiecie, bo trudno było tego wydarzenia nie zauważyć, w niedzielę odbyła się Gala Żółtego Przewodnika Gaullt&Millau Polska 2016. Po raz drugi (debiut miał miejsce w zeszłym roku) rozdano nagrody najlepszym – w opinii inspektorów – szefom kuchni z Polski. Żółty przewodnik opisuje 390 restauracji w całej Polsce, na sali było obecnych kilkuset szefów kuchni. Niektórzy się śmiali, że tego dnia naprawdę nie miał kto gotować w restauracjach. Ponieważ przyglądam się przewodnikowi od samego początku, a Froblog objął patronat medialny nad regionalnymi imprezami Gaullt&Millau w tym roku, pozwolę sobie na kilka zdań komentarza.
Przede wszystkim wydarzenie jest bezprecedensowe i to niebywałe, że Justynie Adamczyk i jej zespołowi udało się stworzyć polską wersję przewodnika i zorganizować taką galę. Żółty przewodnik jest dwujęzyczny, opisuje naprawdę 390 restauracji w Polsce, do tego 100 hoteli i 120 produktów regionalnych. To wszystko w dwóch językach na 615 stronach. Absolutnie niebywałe opracowanie. W sytuacji, kiedy Michelin od kilku lat wydaje się nie przykładać szczególnej uwagi do Polski, tak wielka uwaga ze strony Gault&Millau jest niezwykle ważna dla całej branży. Żółty przewodnik dostępny jest między innymi w Empiku.
Żółty przewodnik Gault&Millau Polska 2016
Gala po raz kolejny imponowała rozmachem, skalą i organizacją. Sala podświetlana czerwonymi światłami podzieliła gości kolorystycznie na białych i czarnych. Jakkolwiek śmiesznie to brzmi, tak właśnie to wyglądało. Pierwsza część – bliższa sceny i ewidentnie ważniejsza – przeznaczona była dla szefów kuchni i oni siedzieli tam dumnie ubrani w swoje białe wyjściowe fartuchy. Druga część – dalsza od sceny – to pozostali goście m.in. sponsorzy i media, zwykle w strojach wieczorowych i przeważnie czarnych. Jest to jedno z niewielu wydarzeń, gdzie tak mocno akcentuje się priorytet nadany szefom kuchni. Nie wszystkim sponsorom i mediom się to podoba, ja uważam, że pomysł jest fantastyczny.
Gala Gault&Millau Polska: Menu
Na gali rozdano następujące nagrody:
Młody Talent: Adrian Klonowski z restauracji Metamorfoza Gdańsk
Szef Jutra: Michał Bryś z L’enfant Terrible z Warszawy
Szef Kobieta: Justyna Słupska – Kartaczowska z Hotelu Monopol we Wrocławiu
Szef Kuchni Regionalnej: Michał Kuter z A nóż widelec w Poznaniu
Szef Roku: Paweł Oszczyk z La Rotisserie z Warszawy
Gault&Millau Polska 2016: Nagrodzeni
Ogromnie się cieszę z sukcesu Pawła Oszczyka. Naprawdę bardzo. I wielkie gratulacje. Dwa lata temu przyznaliśmy tytuł Pawłowi w ramach The Best of Warsaw 2013, gdzie mam przyjemność zasiadać w jury. Z pewnością członkowie tego jury pamiętają, że o tę nagrodę dla Pawła Oszczyka walczyłam. Podobnie zresztą jak w zeszłym roku walczyłam o Jacka Grochowinę i Nolitę. Wśród moich faworytów w gronie nominowanych przez Gaul&Millau był jeszcze Dariusz Barański z Concept 13. To są bezdyskusyjnie znakomici szefowie kuchni. Moją opinię na ten temat znacie, bo ostatnio się nią dzieliłam podsumowując kolejny rok na Froblogu.
Paweł Oszczyk: Wędzony pstrąg zimnowodny / pietruszka / mirabelka
Bardzo mnie też cieszy nagroda dla Michała Kutra z A nóż widelec. Wprawdzie o tym miejscu nie pisałam, ale niektóre dania tam zjedzone pamiętam bardzo żywo. Sądzę, że to restauracja, która jest wystarczającym powodem podróży do Poznania. Zobowiązuję się w tę podróż wybrać.
Michał Kuter: Biały barszcz / krokiet z wędzonych żeber / chrupiący boczek / jajko przepiórcze / puree z leśnymi grzybami
W trakcie gali jedliśmy dania przygotowane przez sześciu szefów kuchni. Dla mnie najbardziej wybijał się Barszcz biały Michała Kutera, który w ogóle jest mistrzem zup i uczynił z nich nie tylko swój wielki oręż, ale i wyróżnik. Niezwykłe wrażenie zrobił też na mnie czarny deser Czekoladowo-kawowe gateaux Michała Brysia. Zarówno prezentacja tego dania jak i wszystkie akcenty smakowe były w punkt. I to jest duże odkrycie z dwóch powodów. Po pierwsze zupełnie nie odpowiada mi styl gotowania Michała Brysia, to nie jest moja ulubiona kuchnia. Po drugie desery w restauracjach przeważnie są niedopracowane. Na gali natomiast zarówno zeszłoroczny świecący deser Wojciecha Modesta Amaro jak i tegoroczny deser były jednymi z najmocniejszych punktów całości. Cała tegoroczna kolacja była zresztą na świetnym smakowo poziomie i chylę czoła przed szefami pracującymi nad tymi daniami. Przygotować smaczne i dobrze prezentujące się dania dla takiej liczby gości, to naprawdę niebywałe osiągnięcie.
Michał Bryś: Czekoladowo – kawowe gateaux / lody czekoladowo – makowe / czarny ryż / czarna sól / garam masala / tostowany czarny chleb na zakwasie / koniak / owoc z czarnego bzu z nalewki Zbigniewa Sierszuły
Odnosząc się do samego przewodnika… (tak, teraz będą moje różnice zdań) najwyżej ocenionymi restauracjami są Atelier Amaro i Senses. Jeśli czytacie tego bloga, to zapewne już wiecie: to nie są miejsca ‘moje’ miejsca. Po raz drugi z rzędu dziwi mnie też wrzucenie Nolity do grupy restauracji wyróżnionych dwiema czapkami. Moim zdaniem, to ścisła czołówka restauracji w Polsce. Jacka Grochowiny zresztą po raz kolejny nie było na gali. Idąc dalej w różnice zdań i wyjeżdżając poza Warszawę, nie rozumiem stawiania Metamorfozy z Gdańska (aż trzy czapki!) ponad Sztuczką z Gdyni. Tak samo jak nie rozumiem stawiania wyżej katowickiego WunderBAR nad Staromiejską 13 również z Katowic. To mnie prowokuje do odwiedzenia wszystkich wymienionych miejsc w nadchodzącym roku i podzielenia się swoją opinią.
Paweł Dołżonek: Dorsz w popiele / soubise / kalafior / gruszka / vermouth
Bardzo cieszy natomiast wyróżnienie dwiema czapkami tak bezpretensjonalnych miejsc jak AleWino i Mała Polana Smaków. Cieszy też wyróżnienie Wojtka Kiliana, szefa kuchni Signature i jego nominacja w kategorii Szef Kuchni Regionalnej. Kategoria niekoniecznie dla niego, ale to wyróżnienie jest ważne, bo to bardzo skromny i bardzo dobry szef kuchni.
Adrian Klonowski: Kaczka z grilla / płaskurka / śmietana / czarny bez
Tyle moich opinii. Podkreślam jeszcze raz, że skala tego wydarzenia jest unikatowa i nawet, jeśli mam inną opinię na temat wielu miejsc, nie wpływa to na moją opinię o samym Żółtym Przewodniku i jego obecności w Polsce. Trzeba docenić taki nakład pracy i środków poświęconych docenieniu gastronomii w Polsce. Po prostu byłoby nie fair tego nie zrobić.
Żółty Przewodnik: Gala
Po więcej zdjęć jak zwykle zapraszam fanpage, Google+, Twitter i Instagram Frobloga. Zachęcam też do prenumerowania newslettera Frobloga. Co tydzień w piątek wysyłam podsumowanie moich relacji. Wystarczy podać swój adres e-mailowy tutaj:
Post Żółty przewodnik czyli Gault&Millau Polska 2016 pojawił się poraz pierwszy w Froblog.